معرفی و آشنایی با انواع مختلف اتصالات جوشکاری
جوشکاری یک فرآیند تولید است که در آن دو یا چند قطعه با استفاده از حرارت، فشار یا هر دو به هم متصل میشوند و با خنک شدن قطعات، اتصالی را ایجاد میکنند. جوشکاری معمولاً بر روی فلزات و ترموپلاستیکها انجام میشود .برای جوشکاری دو قطعه شش حالت رایج و متدوال وجود دارد.
1. اتصال لب به لب ( Butt Joint) :
این نوع اتصال بین دو قطعه که زاویهای بین ۱۳۵ تا ۱۸۰ درجه با هم دارند، در ناحیهی اتصال ایجاد میشود. این نوع اتصال معمولاً در جوشکاری به کار میرود و برای قطعات با ضخامت کم یا متوسط مناسب است.
2. اتصال تی ( T Joint) :
این نوع اتصال بین لبه یا سر یک قطعه و سطح قطعه دیگر، که زاویهای بین ۵ تا ۹۰ درجه با هم دارند، در ناحیهی اتصال ایجاد میشود. به این نوع اتصال ، اتصال سپری هم گفته می شود. این اتصال نیز در جوشکاری به کار میرود و برای قطعات با ضخامت متوسط یا زیاد مناسب است.
3. اتصال گوشه ایی ( Corner Joint) :
عبارت دیگر اتصال گوشه ای ، اتصال گونیاست. این نوع اتصال بین دو قطعه که زاویهای بین ۳۰ تا ۱۳۵ درجه با هم دارند، در ناحیهی اتصال ایجاد میشود. این نوع اتصال جوشکاری برای قطعات با ضخامت کم یا متوسط مناسب است.
4. اتصال لبه ایی ( Edge Joint ):
این نوع اتصال بین لبههای دو قطعه که زاویهای بین ۰ تا ۳۰ درجه با هم دارند، در ناحیهی اتصال ایجاد میشود. این اتصال نقش سازه ای و کاربرد ساختاری ای ندارد و برای نگه داشتن دو یا چند ورق یا صفحه در یک سطح مورد استفاده قرار می گیرد. نام دیگر این اتصال در جوشکاری اتصال پیشانی است و برای قطعات با ضخامت کم یا متوسط مناسب است.
5. اتصال صلیبی ( Cruciform Joint ) :
این نوع اتصال بین دو صفحه یا دو میله که به صفحه دیگر با زاویه ۹۰ درجه و روی همان محور جوش داده میشوند، ایجاد میشود و برای قطعات با شکل پیچیده مناسب است.
6. اتصال پوششی ( Lap Joint ) :
این نوع اتصال یکی از ساده ترین و رایج ترین نوع اتصالات است که بین دو قطعه که روی هم قرار گرفتهاند و زاویهای بین ۰ تا ۵ درجه با هم دارند، در ناحیهی جوش یا جوشها ایجاد میشود. این نوع اتصال مورد استفاده برای قطعات با ضخامت کم یا متوسط است. هم چنین به این نوع اتصال، اتصال لبه روی هم نیز گفته می شود.