10 مورد از معایب جوشکاری قوسی (جوشکاری الکتریکی)
جوشکاری قوس الکتریکی ، فرآیندی چند منظوره است که به دلیل توانایی‌اش در ایجاد اتصالات محکم و دائمی به سرعت در قطعات فلزی، مورد توجه قرار گرفته است. نام «جوشکاری قوسی» به درستی انتخاب شده است، زیرا از قوس الکتریکی برای ایجاد گرمای لازم جهت ذوب و اتصال قطعات کار استفاده می‌کند.
قوس الکتریکی توسط یک منبع تغذیه AC یا DC ایجاد می‌شود و بین الکترود و قطعه کار حرکت می‌کند. به دلیل انعطاف‌پذیریِ روش‌های مختلف جوشکاری قوسی، می‌توان از این روش در محیط‌های گوناگون و روی مواد مختلف استفاده کرد. روش‌های مختلف جوشکاری قوسی در صنایع مختلفی از جمله هوافضا، خودرو، پزشکی، ساختمان و دریایی کاربرد دارد.
با این حال، جوشکاری قوسی بدون معایب و محدودیت نیست. از نیاز به اپراتور ماهر و آموزش دیده گرفته تا سرعت پایین‌تر نسبت به سایر روش‌های اتصال، معایب مختلفی برای جوشکاری قوسی وجود دارد. این مقاله به بررسی 10 مورد از معایب جوشکاری قوسی می‌پردازد.
معایب جوشکاری قوس الکتریکی عبارتند از :
1. نیاز به تجهیزات و مهارت تخصصی
برای اینکه جوشکاری قوسی موفقیت آمیز باشد، به تجهیزات تخصصی و اپراتور ماهر نیاز است. جوشکاری قوسی به تجهیزات ویژه‌ای مانند: منبع تغذیه، الکترود (مصرفی یا غیرمصرفی)، ماشین آلات تغذیه سیم، سامانه حفاظت برای محافظت از محیط جوشکاری، قوطی‌های گِل لحیم یا گاز محافظ، و تجهیزات جانبی برای امکان‌پذیر کردن فرآیند جوشکاری، نیاز دارد. علاوه بر این، برای انجام ایمن فرآیند جوشکاری، استفاده از تجهیزات کامل حفاظت فردی (PPE) شامل کلاه خود تاریک شونده اتوماتیک، دستکش‌های جوشکاری و ژاکت جوشکاری ضروری است.
از نظر مهارت، اپراتورها باید نحوه استفاده از ابزارهای خاص جوشکاری را آموزش دیده باشند و با چگونگی تأثیر پارامترهای مختلف جوشکاری بر کیفیت جوش آشنا باشند. این امر به این دلیل است که اکثر فرآیندهای جوشکاری قوسی هنوز به صورت دستی انجام می شوند. برای تسلط بر جوشکاری، مطالعه و تمرین گسترده مورد نیاز است. اگر جوش‌ها به درستی ایجاد نشوند، اتصالات می‌توانند ضعیف و شکننده شوند و در نتیجه استحکام سازه‌ای قطعه را به خطر بیندازند.